Techniki badania palpacyjnego. Anatomia topograficzna w praktyce fizjoterapeutycznej. Wydanie II

OPIS KSIĄŻki:

Nowe, uaktualnione wydanie książki Techniki badania palpacyjnego umożliwi zarówno studentom, jak i praktykującym fizjoterapeutom, osteopatom, specjalistom terapii manualnej, masażystom oraz lekarzom (m.in. specjalistom rehabilitacji medycznej oraz medycyny sportowej) poszerzenie wiedzy z zakresu anatomii topograficznej i udoskonalenie technik terapeutycznych. Podręcznik pokazuje krok po kroku, jak zlokalizować i rozróżnić poszczególne struktury ciała, oraz ułatwia zrozumienie anatomii topograficznej. Autor zwraca szczególną uwagę na budowę mięśniowo-szkieletową, a także na nerwy i naczynia przebiegające powierzchownie, dostępne podczas badania palpacyjnego. Kolorowe fotografie przedstawiają modeli ze szczegółowo naszkicowanymi na skórze strukturami mięśni, kości i ścięgien, dzięki czemu widać, w jakiej okolicy i w jaki sposób przeprowadzać badanie palpacyjne. Uzupełnieniem są rysunki prezentujące znaczenie funkcjonalne każdej okolicy anatomicznej. W niniejszej edycji uzupełniono źródła, w których znajdują się informacje na temat anatomii, biomechaniki i patologii kończyn. Jest to niezbędne w czasach, gdy fizjoterapia oparta na dowodach zaczyna wpływać na nasze podejście do nauczania. Podczas rewidowania i redagowania nowego materiału wyeliminowano kilka nieścisłości i zmodyfikowano wiadomości z perspektywy nowych, naukowych informacji patoanatomicznych.

Książka wysoko oceniana przez British Medical Association.

Główne zalety podręcznika:
• przystępny opis poszczególnych procedur badania powierzchniowych struktur anatomicznych narządu ruchu,
• przydatne wskazówki i porady m.in. na temat ułożenia palców terapeuty i siły docisku w trakcie badania,
• zadania kontrolne, które pomogą czytelnikom ocenić przyswojoną wiedzę,
• prawie 900 kolorowych fotografii i rysunków.

Najważniejsze zmiany w drugim wydaniu:
• nowe techniki badania palpacyjnego barku,
• nowe zdjęcia i ilustracje ręki, biodra i stopy,
• dodatkowe pytania sprawdzające i uzupełniona bibliografia.

W terapii wiedza z zakresu anatomii in vitro (a więc poza żywym organizmem) może być przydatna tylko wtedy, gdy potrafimy ją umiejętnie połączyć z badaniem dotykowym in vivo (czyli z anatomią na żywym człowieku). Wymaga to ogromnego doświadczenia, dużego zaangażowania, praktyki, intuicji i dotyku, który potrafi wyczuwać badaną tkankę. Doskonalenie umiejętności badania żywego człowieka z pewnością korzystnie wpłynie na diagnostykę i praktykę kliniczną, a tym samym przyczyni się do poprawy opieki nad pacjentem.
prof. dr Andry Vleeming, PhD, PT, przewodniczący Światowego Kongresu Bólu Krzyża i Miednicy, założyciel Ośrodka ds. Kręgosłupa i Stawów, Rotterdam, Holandia